?5⃣شیرینی مهمانی خدا را بچشیم-5
?شهرها همه در ظرف مکان جای ندارند. خداوند مهربان در عالم شهری دارد، که در ظرف زمان قرار یافته است.
?شهر خدا که در زمانی معلوم و با گنجایشی نامحدود، همه ساله محل اقامت مهمانان خدای بزرگ میشود.
?شهری که در آن اینبار ملائکه به دور ساکنان خانۀ خدا طواف میکنند، و برای پذیرایی از مهمانان خدا مُحرِم میشوند.
?این شهر باستانی که قدمت آن به ابتدای خلقت میرسد و در جایجای آن اثر قدمهای پاک اولیاء الهی پیداست در ابتدا مهمانخانۀ پیامبران خدا بوده است و هم اکنون آنقدر وسعت یافته است که تمام امت آخرین پیامبر میتوانند به آن راه یابند.
? کوچه پس کوچههای این شهر قدیمی، همه به خود خدا منتهی میشوند. در خم هر کوچهای نمای دلنشین خانهای از خانههای اولیاء خدا با نوای دلکشی از تلاوت، توجه تو را به آیههای خدای رحمان جلب میکند.
?هزاران فرشتۀ زیبای الهی که هیچ همهمهای ندارند و جایی را اشغال نمیکنند، در حال پذیرائیاند. با لبهایشان به تسبیح خدا مأمورند و با نگاه مهربانشان به تحسین مهمانان مشغول.
?تشنگی و گرسنگی بر زیبایی نگاه پرتمنّای دوستان خدا افزوده است. حالت عاشقی و دلدادگی در دست به سوی سفرۀ نان دراز نکردن مهمانان، و ضعف و بیرمقی بدنهایشان دیدنی است.
?انگار همه عاشقند که آب در اختیار دارند ولی لب تر نمیکنند و دیوانهاند که خوردنی در اختیار دارند ولی به روی خود نمیآورند.
? روزها بر گرسنگی هم صبر میکنند. اما شبها برای اطعام یکدیگر سبقت میجویند.
?شاید کسی باور نکند اهالی این شهر که به عشق خدا زندهاند، و به آرزوی وصال او به این مهمانی آمدهاند، خودِ خدا، به آنها امر کرده است که گرسنه بمانند و تشنگی بکشند. اما جالب این است که هیچکس شکایت ندارد و همه با رضایت به امر میزبان تن میدهند. گویا میخواهند در نمایش مباهات معشوق شرکت کنند، و دلیل برازندگی او برای معبود بودن باشند.
?واقع مطلب آن است که در این شهر آنچه مهم است، رابطۀ مهمانان با میزبان است. و آنقدر این امر مهم است که اگر گرسنگی کشیدن، آن رابطه را نزدیک میکند، همه با کمال رضایت آن را میپذیرند.
#کتاب «شهر خدا»، #اثر #علیرضا_پناهیان
متن کامل در لینک زیر :
http://bayanmanavi.ir/post/1200