شیوه ی تربیت کودک در سیره ی رضوی
استاد راهنما:
سرکارخانم مشکواتی
محقق:
زهرا بهزادی نژاد
بهار 1395
چکیده:
امروزه، در جامعه ما، دو نقطه امید در دل خانواده ها وجود دارد. اول اینکه والدین به ویژه مادران بیش از گذشته به فکر مسائل اخلاقی و تربیتی و تحصیلی فرزندانشان هستند و در این راه از بذل جان و مال دریغ نمی کنند دوم اینک بچه ها از توان و استعداد فراوانی برای تربیت و شکوفایی برخوردارند. اما با وجود این، یک نوع دل نگرانی ذهن والدین را به خود مشغول ساخته که چگونه و از چه راه هایی می توانند به تربیت صحیح فرزند انشان بپردازند؟
دغدغه های والدین شامل موارد زیر است:
اول، نگران گرایش فرزند به ناهنجاری های رفتاری و انحرافات اجتماعی می باشند.
دوم، از اینکه فرزند آنها بتواند به ارزش های اخلاقی و انسانی و هنجارهای اجتماعی ایمان داشته و در عمل احترام بگذارد و در زمینه های تحصیلی و شغلی فرد موفقی بشود، مردد هستند.
از آنجا که شخصیت انسان حاصل اعتقادات و باورهای قلبی و بنیادهای فکری اوست و این دو عامل در دوران حساس کودکی شکل می گیرند، از این رو لازم است، بررسی کوتاهی درباره نگرش و شیوه ارتباطی و تربیتی ائمه معصومین علیه السلام داشته باشیم و از اصول و روش های تربیتی ایشان که برگرفته از مکتب وحی و خالی از لغزش و خطا است، بهره گیریم.
شناخت ائمه معصومین علیه السلا از کودکان تنها به ظاهر آنان خلاصه نمی شود، بلکه مهم تر از آن به دنیای درون و فطرت انسانی آنان مربوط می گردد چنانکه انسان وقتی متولد می شود، معرفتی در درون به همراه دارد و خالی نیست، او خدا را می شناسد، همان خدایی که سرچشمه شناخت همه خوبی هاست. اما چون به دنیا می آید، امکان دارد به وسیله پدران تربیتی خود و دیگر افراد جامعه از فهم و معرفت فطری غافل و منحرف شود.
به طور کلی نگاه پیامبر به تربیت کودکان یک دید فطری و طبیعی بوده است، نگاهی که امروز نیاز جامعه ماست و پدران و مادران و آموزش و پرورش باید به دنبال آن باشند.
امام رضا علیه السلام به عنوان یک انسان نمونه و کامل از جمله افراد برگزیده ای هستند که مسلمانان و شیعیان با مطالعه و تحقیق در سیره ی زندگیشان، می توانند سیره و روش ایشان را در ابعاد گوناگون زندگی خود کاربردی کرده و بسیاری از مسائل و مشکلات فردی و اجتماعی خود را برطرف سازند و به سعادت حقیقی و کمال مطلوب برسند.
