✅ لازمه عبودیت: تسلیم محض بودن در برابر دستورات خداوند
?از نظر مقام عبوديت با اينكه انسان خوب است كوشش كند فلسفه‌هاى احكام را بفهمد اما يک وقت اين در دِماغ آدم نيايد كه من هر دستورى را كه فلسفه‌اش را بفهمم به كار مى‌بندم اما اگر فلسفه‌اش را نفهمم به كار نمى‌بندم.
?اين معنايش اين است كه من به اسلام اعتماد كامل ندارم؛ او دستورش را بدهد، من اگر خودم هم فلسفه‌اش را فهميدم عمل مى‌كنم، اگر نفهميدم نه.
?شما اين جور بايد باشيد كه بگوييد من به دستور اسلام اعتماد دارم، هرچه اسلام بگويد مى‌گويم «آمَنّا و سَلَّمْنا»، من عمل مى‌كنم. ولى براى اينكه معرفتم زياد بشود مى‌خواهم فلسفه‌اش را بفهمم، نه اينكه براى اينكه عمل بكنم مى‌خواهم فلسفه‌اش را بفهمم؛ كوشش هم مى‌كنم، اگر توانستم بفهمم بسيار خوب؛ اگر نتوانستم، فهميدن من مقدمه عمل كردن نيست.
?فهميدن مقدمه معرفت است ولى عمل كردن من به اين است كه اسلام دستور داده باشد. اين است كه عابد در مقام عبادت و در مقام عمل سراغ اين نمى‌رود كه فلسفه را بفهمد، بعد عمل كند. در مقام معرفت سراغ فلسفه مى‌رود، در مقام عمل تسليم محض است.
? استاد مطهری، حج، ص114-113 (با تلخیص)
