?آیت الله حائری شیرازی?
?بوی بهشت از پانصد سال راه هم میرسد/ مغرور نشویم?
حافظ در یک بیت معنای بلندی را بازگو کرده که برای خیلی از ما فهم آن آسان نیست و بلکه ممکن نیست، می گوید:
کس ندیده است ز مشک ختن و نافه ی چین * آنچه من هر سحر از باد صبا می بینم
حلالش باد! می گوید: من عطری از این باد صبا استشمام می کنم که کسی از مشک ختن و نافه ی چین ندیده است.
حال، تو بگو اینها در اسلام نیست! اگر انکار کردی، برای اسلام بهتر می شود؟ بگو این بوها نیست و بگو همه اش خیالات است!
همین حرم که می روید غیر از عطری که به آن می زنند و گلابی که می پاشند، عطر دیگری هم دارد. در همین صحن حرم امام رضا (علیه السلام)، ده- بیست سال قبل (1)، نماز می خواندم که بویی آمد که نه بوی گلاب بود و نه بوی عطر. بوی عجیبی می آمد. وقتی به کسی که اهل این راه بود گفتم، گفت: آری، بوی بهشت از پانصد سال راه هم می آید! یعنی هنوز ممکن است پانصد سال راه تا بهشت داشته باشی، غرور پیدا مکن که به جایی رسیده ای! هنوز تا بهشت پانصد سال فاصله است. حرف به موقع و بجایی است: چون انسان تا یک بویی، بوی علم، بوی ایمان به مشامش رسید می گوید: بله، همه چیز درست شد. در، باز شد و چشم و گوشم باز شد. می گویند: نه آقا، هنوز پانصد سال فاصله‌داری و خیلی کار دارد تا برسی.
(1) در حدود سنه ی 50 شمسی
