عوامل سعادت انسان در قرآن
سمیه رضایی
بشر از ابتدا طالب سعادت و خوشبختی بوده است و در مقابل از بدبختی و شقاوت گریزان و اصولاً همه ی مردم مایلند، خوشبخت و سعادتمند باشند و به هدف نهایی و مطلوب ذاتی انسان که چیزی جز سعادت نیست و از حب ذات برخاسته است برسند. انسان به طور فطری در پی به بدست آوردن سعادت است از این رو سعادت نه تنها چون و چرا بردار نیست بلکه در پرتو آن هدف، تمامی کارهای دیگر معنا پیدا می کند.
بنابراین سعادت به عنوان هدف اصلی برای خود انسان مطرح است و انسان به طور فطری و ذاتی می کوشد تا به آن برسد. خوشبختی که در سایه آسایش و آرامش فراهم می آید، خوشبختی است که در دایره ی تنگ این زمان نمی گنجد و این سعادت جز با پیوستگی و بستگی به ذات لایزال خداوند امکان پذیر نیست. از این رو به سوی آن ذات مقدس، تلاش و حرکت دارد تا با پیوستگی تمام و کمال به خداوند لایزال سعادت دایم را بدست آورد.
به همین مناسبت در پژوهش پیش روی سعی شده است عوامل سعادت و خوشبختی انسان از منظر اسلامی و قرآن در چهار بخش کلی زیر مورد بررسی قرار گیرد.
بخش اول شامل: کلیات، بخش دوم: مفهوم شناسی، بخش سوم: عوامل دستیابی به سعادت در عرصه ی فردی، بخش چهارم: عوامل دستیابی به سعادت در عرصه ی احتماعی.
امید است خوانندگان گرامی با عمل به این عوامل هر چه بیش تر خود را به خدای بزرگ نزدیک تر کرده و به سعادت ابدی نائل گردند.
