◀️ تفکر و عبرت
? امام صادق (ع) از امیرمؤمنان (ع) نقل فرمود: «نبه بالتفکر قلبک، و جاف عن النوم جنبک، واتق الله ربک»؛ با تفکر دلت را بیدار و آگاه کن و شب هنگام برای نماز شب برخیز و از خدای خویش بهراس. تفکر دل را بیدار می کند، چون گاهی خواب بر دل عارض می شود و انسان چیزی را ادراک نمی کند.
? اهل بیت عصمت (ع)، آیین فکر کردن را نیز به ما آموخته و گفته اند که تفکر این است که مثلاً انسان به سرزمین یا خانه های ویران شده برسد و بگوید: «أین ساکنوک؟ آین بانوک»؛ بنیانگذاران و ساکنان تو کجایند؟ این فکر، انسان را متنبه می کند و این یک مثال و نمونه است وگرنه خانه های آباد هم از نسلی به نسلی و از دستی به دست دیگر منتقل می شوند اگر چه خانه های ویران، پیام گویاتری دارند.
? در هرصورت هرچه از مسیر دیدگان انسان می گذرد، عامل پند و نصیحت اوست همانگونه که حضرت امام کاظم (ع) در جواب هارون فرمود: «ما من شی تراه عینک إلا و فیه موعظه»؛ هرچه از مسیر چشم تو می گذرد، واعظ است و اندرز می دهد. یک لحظه تفکر، این اثر را دارد که انسان را بیدار و هشیار می کند.
? برگرفته از کتاب دانش و روش بندگی ص 73
