شمیم آسمان

تیغی فرود آمد و فرقت شکست … آه
فرقت شکست و موی تو در خون نشست … آه

خون قطره قطره از تب پیشانی‌ات گذشت
چشم تو را در آن سحر تیره بست … آه

دوران ناب ساغر عمرت به سر رسید
دیگر خمار مرگ شد آن چشم مست … آه

زخم سرت عمیق شد اما تو را نکشت
آری تو را که طاقت این درد هست … آه

از آن دمی که ماه تو در خاک و خون نشست
در بین کوچه آینه ی تو شکست … آه

زخم دل تو سر زد و جان تو را گرفت
زخمی که بر نداشت دمی از تو دست … آه

حالا دوباره همدم زهرای خود شدی
دیگر بس است ناله و دیگر بس است … آه

شاعر: سید محمد جواد شرافت

@jamkaran_ir