?عنوان مقاله: آوردگاه طف در آینه ی قرآن
?نویسنده: دکتر محمد علی مهدوی راد
? ارتباطی شگفت بین سوره ی مبارکه ی التین با وقایع عاشورا ?
چکیده ی مقاله:
آموزه های الهی و رهنمودهای وحیانی، فراتاریخی است؛ گو این که برای فهم آن باید بدان تاریخی نگریست؛
سوره ی مبارکه ی التین با آیاتی اندک و سوگندهای تنبه آفرین، آهنگ آن دارد که نشان دهد، انسان به لحاظ ساختارِ ظاهری و امکانات معنوی، خلاقیت ها، استعدادها، زمینه ها، به گونه ای است که می تواند چنان اوج گیرد که به جز خدا نبیند، یا چون از سیر فطرت جدا شود، چنان سقوط کند که در تصور نگنجد؛ قرآن کریم این حقیقت والا را پس از سوگندهای مکرر با دو آیه ی لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ في أَحْسَنِ تَقْويمٍ / ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلين ؛ نشان داده است.
این مدح و ذم انسان، از آن نیست که انسان یک موجود دو سرشتی است: نیمی از سرشتش ستودنی است و نیمی دیگر نکوهیدنی؛ نظر قرآن به این است که انسان همه ی کمالات را بالقوه دارد و باید آن ها را به فعلیت برساند.
شرط اصلی وصول انسان به کمالاتی که بالقوه دارد، ایمان است.
سرزمین طف از 2 محرم تا 11 محرم سال 61 قمری، صحنه ی نمایش شگفتی است؛ حسین بن علی علیه السلام؛ در ستیغ کرامت، والائی، انسانیت، شرف، … و یزید در پست ترین جایگاهی که انسان پس از سقوط در آن قرار می گیرد.
