نشانه های مومن در قرآن
سمیه زارع
چکیده
یکی از عوامل تکامل انسان، ایمان است. و منظور از ایمان، اعتقاد قلبی به خدا و فرامین او همراه با تسلیم به آن ها است. ایمان غیر از علم است زیرا قرآن از کافرانی سخن می گوید که با وجود علم و آگاهی، به سوی کفر گرایش داشتند.
هر چه ایمان قوی تر باشد ظهور و بروز آن در ابعاد بیشتری از وجود انسان تجلی پیدا می کند. کسی که از ایمان ضعیفی نسبت به خدا برخوردار است. ایمان او ممکن است فقط در زبان وی تجلی کند اما آنکه ایمانش در درجه ی بالاتری است نه تنها در زبان ملتزم به خداست که در اعمالش نیز اعتقاد خود را به خداوند نشان می دهد. در برابر مشکلات صبور است و به خدا توکل می کند، شکر نعمت های الهی را به جا آورده و به تدریج به مقام رضا و یقین نایل می شود و در تمام لحظات زندگی حالتی بین خوف و رجا دارد. در برخورد با مردم متواضع است و حلم و بردباری پیشه می کند، نسبت به سرگذشت جامعه بی اعتنا نیست، به عهد خود وفادار است و آداب معاشرت را رعایت می کند. نسبت به مردم امانت دار است و حب و عشق الهی آنچنان در دل او رسوخ کرده که تقوای شدیدی نسبت به خدا دارد. مومن در برخورد با دشمنان شجاع و نسبت به دوستان مهربان است، صله ی رحم را فراموش نمی کند و نتیجه ی کار و کوشش خود را با فقرا نیز سهیم می شود.
در این پژوهش طی 4 بخش سعی بر این است که نشانه های مومن در قرآن مورد بررسی قرار گیرد.
بخش اول کلیات و بخش دوم مفهوم شناسی مومن است. در بخش سوم به نشانه های مومن در ارتباط با خدا پرداخته شده است و در بخش چهارم نشانه های مومن در ارتباط با خود و جامعه مطرح شده است.
